گاهی اوقات صاحبان کالا یا نمایندگان آنها در رویه های مختلف گمرکی به علت نداشتن نقدینگی لازم از تضمین استفاده می کنند.
بند ح از ماده یک قانون امور گمرکی تضمین در گمرک را چنین تعریف می کند :
ح ـ تضمین: وجه نقد، ضمانتنامه بانکی و بیمهنامه معتبری است که برای اجرای الزامات مندرج در مقررات گمرکی نزد گمرک سپرده میشود.
ماده ۱۰ قانون امور گمرکی در این خصوص چنین می گوید :
ماده ۱۰ ـ به استثناء هزینه انجام خدمات که بلافاصله وصول میشود، میزان تضمین اخذ شده برای وصول حقوق ورودی برای کالاهای مجاز معادل حقوق ورودی متعلقه و برای سایر کالاها معادل حقوق ورودی متعلقه بهعلاوه نصف تا سه برابر ارزش کالا است که حسب مورد توسط گمرک تعیین میشود.
اما در آیین نامه اجرایی قانون امور گمرکی در خصوص تضمین مفاد ذیل به تصویب رسیده است :
مبحث سوم ـ تضمین
ماده۶ـ در مواردی که طبـق قـانـون، گمرک مجـاز به اخـذ تضمین است اظهارکننده میتواند یکی از مورد تضمین موضوع بند (ح) ماده (۱) قانون را انتخاب و ارایه نماید. تضمین به صورت کلی (پس از اعلام شرایط توسط گمرک) یا موردی تودیع میشود و گمرک موظف است بلافاصله پس از انجام الزامات، تضمین مربوط را آزاد نماید.
تبصره۱ـ درخصوص اشخاص دارای سابقه تخلف از مقررات گمرکی، نوع تضمین از سوی گمرک ایران تعیین خواهد شد.
تبصره۲ـ بیمهنامه معتبر بیمهنامهای است که شرکتهای بیمه طبق ضوابط شورای عالی بیمه با هماهنگی قبلی و عقد قرارداد با گمرک ایران صادرمیکنند.
تضمین در صادرات :
تبصره۳ـ در مواردی که صادرات کالا منوط به پرداخت عوارض صادراتی بر مبنای ارزش باشد، صادرکننده میتواند عوارض صادراتی متعلقه احتمالی را مطابق نظر گمرک به صورت تضمین تودیع و به صدور کالا اقدام نماید.
تضمین در واردات موقت :
ماده۷۴ـ ورود موقت مستلزم اخذ تضمین به میزانی است که گمرک ایران (حسب ماده (۱۰) قانون) تعیین و اعلام میکند.
ماده۸۰ ـ در صورتی که کالای ورود موقت در مهلت مقرر حسب مورد تحویل گمرک یا ترخیص قطعی یا برگشت نشود، در صورت تشخیص عمدی بودن مشمول مقررات قاچاق (موضوع بند (ب) ماده (۱۱۳) قانون) و در غیر این صورت نسبت به وصول تضمین و پیگیری اجرای تعهد اقدام خواهد شد.
چه هنگامی ما می توانیم به جای تضمین از به گمرک تعهد کتبی بدهیم ؟
ماده۷۵ ـ در موارد زیر به جای اخذ تضمین به اخذ تعهد کتبی اکتفا میشود:
الف ـ ورود موقت لوازم و قطعات یدکی هواپیماها و کشتیهای خارجی موضوع ماده (۷۳).
ب ـ ظروف و تکیهگاههای دارای مصرف مکرر و نظایر آنها.
پ ـ ورود موقت کالاهای وزارتخانهها و مؤسسات دولتی با تعهد مسئولان مالی سازمان مربوط و در مورد نمایشگاهها تعهد سفارتخانهها و یا نمایندگیهای سیاسی کشور مربوط با گواهی وزارت امور خارجه.