چگونگی شروع تجارت چه در زمینه واردات و چه صادرات همواره سوالی بوده که خیلی ها به دنبال پاسخی برای اون بوده اند ولی اکثرا جواب روشنی برای اون پیدا نکرده اند. بنده در این پست تلاش میکنم از نقطه نظر شخصی خودم و با توجه به تجربه چند ساله در امر تجارت خارجی خصوصا صادرات بحث رو شروع کنم و امیدوارم دوستان و کاربران محترم انجمن هم در بحث حضور پیدا کنند و با به چالش کشیدن دیدگاه و همچنین ذکر تجربیات و دیدگاههای خودشون بحث رو پخته تر و کاملتر کنند.
چگونگی صادرات!
تجارت یا صادرات با سرمایه اندک!
صادرات خشکبار!
چگونه میتوانم محصول تولیدی خودم را صادر کنم!
و ….
این سوالات و سوالات بسیاری دیگه همواره مطالبی بوده که خیلی از افراد به دنبال جواب اون هستند اما با مراجعه به منابع موجود مثل کتب بازرگانی و یا حتی سایت های آموزشی بازرگانی جواب کاربردی اون رو پیدا نمیکنند.
برای مثال آیا برای یک تولید کننده انجیر که قصد داره محصولشو صادر کنه و از ارزش افزوده صادرات اون سود بیشتری کسب کنه ممکنه که براساس مباحث کتاب بازاریابی کاتلر یا منابع دیگه اقدام به تحقیقات بازار در چند بازار خارجی اونم با اون روش رو داشته باشه؟
طبیعتا این فرد نه سرمایه و نه دانش و نه وقت انجام این مدل بازاریابی و تجارت رو نداره و وقتی این روش بهش معرفی بشه دیگه اسم صادرات رو نمیاره!!!! بلکه اگر به روش تجارت و بازاریابی تجار موفق همین محصول دقت کنید متوجه میشید که روشهای مورد استفاده فرد تاجر در گذر زمان یعنی چه در سال های اول شروع که محدودیت سرمایه و محدودیت اطلاعات بازار برای هر تاجری وجود داره و چه در سالهای ثبات و پختگی تجارت بسیار متفاوت و متنوع هست. اما هیچکدام از این روش ها نزدیکی زیادی به روش های تئوری نداره. چونکه از دیدگاه بنده اساسا این روش تجارت (روشی که من در اینجا بهش میگم تئوری) اساسا برای شرایطی طراحی شده و جوابگو هست که تجارت بوسیله یک فرد انجام نشه و فعالیت شرکتی و تخصصی باشه و محدودیت های شدید سرمایه و اطلاعات بازار وجود نداشته باشه . بهتره به دوستانی که میخوان تجارت رو شروع کنند روش بازاریابی میدانی یعنی حضور مستقیم در بازار هدف جهت مذاکره با مشتریان بالقوه که اکثرا از قبل و از طرق مختلف همچون اتاق بازرگانی و سایت های بازاریابی و … مشخص شده اند رو پیشنهاد کنیم.(البته امروزه میشه گاها تا 90 در صد این مسیر رو از طریق اینترنت انجام داد که در ادامه درباره این موضوع هم بحث میکنیم)
هرچند تا الان خیلی کلی گویی شد اما هدف اصلی این بود که در ادامه بابحث و همفکری دوستان و مثال ها و سوالات کاربردی تر بتونیم این دیدگاه رو به چالش بکشونیم و از دل اون یک جواب کاملتر و بهتر بدست بیاریم.
من می خواهم در مورد صادرات ایران بحث کنم که اشراف بهتری نسبت به آن داریم.
اگر بخواهیم یک پله اولیه برای صادرات در نظر بگیریم این است که فرد صادر کننده تاجر خوب داخلی باشد تا گام دیگر برای صادرات و فروش خارجی بردارد.
به نظر ما صادرات دو مرحله مهمی دارد که نسبت به مراحل دیگر از اهمیت بیشتری برخوردار است :
1- شناخت از بازار داخلی و آگاهی از آخرین قیمتها و کیفیت محصولات ، توانایی خرید و یا تهیه اجناس صادراتی کاری است که باید صادرکننده خوب بلد باشد.
2- شناخت بازارهای خارجی و توانایی جذب مشتری
بقیه مراحل همچون حمل و نقل ، انجام تشریفات گمرکی و تهیه اسناد را می توان حل کرد. ایران در هر دو بخش مشکل دارد که بخش دوم بیشتر به چشم می خورد. بازار سنتی ایران اجازه حضور افرادی با فکر و ایده جدیدتر را نداده است . این ساختار سنتی باعث شده است که افرادی حتی بدون سواد صادرکننده موفقی باشند و یک تحصیل کرده دانشگاهی به سختی بتواند خود را وارد مجموعه بازار کند.
شاید باورش برای مردم ایران سخت باشد اما ایران در رتبه 50 حجم تجارت خارجی کشورهای جهان قرار دارد و کشور کوچک سنگاپور 7 برابر ایران حجم تجارت خارجی دارد. ایران در آخرین آمار بانک جهانی نزدیک 132 میلیارد دلار تجارت خارجی داشته است و سنگاپور 810 میلیارد دلار صادرات و واردات داشته است .