قانون مقررات صادرات و واردات مصوب 4/7/1372 (مجلس شورای اسلامی)
ماده 1- مقررات صادرات و واردات کالا و انجام خدمات مربوطه نسبت به کلیه صادرکنندگان، واردکنندگان و نیز آنهایی که شمول قانون برآنها مستلزم ذکر نام است بموجب این قانون تعیین و کلیه قوانین مغایر با آن لغو میگردد.
ماده 2- کالاهای صادراتی و وارداتی به سه گروه زیر تقسیم میشوند:
1- کالای مجاز: کالایی استکه صدور یا ورود آن با رعایت ضوابط نیاز بهکسب مجوز ندارد.
2- کالای مشروط: کالایی است که صدور یا ورود آن با کسب مجوز امکان پذیر است.
3- کالای ممنوع: کالایی است که صدور یا ورود آن به موجب شرع مقدس اسلام (به اعتبار خرید و فروش یا مصرف) و یا بموجب قانون ممنوع گردد.
تبصره 1- دولت میتواند بنا به مقتضیات و شرایط خاص زمانی با رعایت قوانین مربوطه صدور یا ورود بعضی از کالاها را ممنوع نماید.
تبصره 2- نوع و مشخصات کالاهای هر یک از موارد سه گانه فوق الذکر براساس آیین نامهای که توسط وزارت بازرگانی تهیه و به تصویب هیأت وزیران میرسد، معین خواهد شد.
ماده 3- مبادرت به امر صادرات و واردات کالا به صورت تجاری مستلزم داشتن کارت بازرگانی استکه توسط اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران صادر و به تأیید وزارت بازرگانی میرسد.
تبصره 1- ملاک تجاری بودنکالا و نیز نحوه صدور، تمدید و ابطالکارت بازرگانی مطابق آیین نامه اجرایی خواهد بود که به تصویب هیأت وزیران میرسد.
تبصره 2- مرجع رسیدگی واظهارنظر قطعی هنگام بروزاختلاف بین متقاضی کارت واتاق، وزارت بازرگانی میباشد.
تبصره 3- شرکتهای تعاونی مرزنشین، ملوانان، پیله وران وکارگران ایرانی مقیم خارج ازکشور دارای کارنامه شغلی از وزارتکار و امور اجتماعی (مجاز) از داشتنکارت بازرگانی معاف میباشند.
ماده 4- وزارت بازرگانی موظف است تغییرات کلی آیین نامه اجرایی این قانون و جداول ضمیمه مقررات صادرات و واردات را قبل از پایان هر سال، برای سال بعد و تغییرات موردی آنها را طی سال، پس از نظر خواهی از دستگاههای ذیربط و اتاق ضمن منظور نمودن حقوق مکتسب تهیه و پس از تصویب هیأت وزیران جهت اطلاع عموم منتشر نماید.
تبصره – کلیه بخشنامهها و دستورالعملهای مربوط به صدور و ورود کالا منحصراً از طریق وزارت بازرگانی به سازمانهای اجرایی ذیربط اعلام میگردد.
ماده 5- کلیه وزارتخانههای تولیدی موظفند همه ساله پیشنهادات خود را درخصوص شرایط صدور و ورودکالاهای مشابه تولید داخلی با توجه به نیازهای داخلی و مقتضیاتکشور برای سال آینده حداکثرتا 15 بهمن ماه همان سال به وزارت بازرگانی اعلام نمایند.
تبصره – سایر دستگاههای ذیربط و اتاق می توانند پیشنهادات خودرا نسبت به اقلام مربوط با توجه به نیازهای داخلی و مقتضیاتکشور تا تاریخ پانزدهم بهمن ماه به وزارت بازرگانی ارایه نمایند.
ماده 6- الویت حملکلیهکالاهای وارداتی کشور با وسایل نقلیه ایرانی است.
دستورالعمل مربوط به استفاده از وسایل نقلیه خارجی اعم از دریایی، هوایی، جادهای و راه آهن را شورای عالی هماهنگی ترابری کشور براساس آیین نامه مصوب هیأت وزیران تهیه مینماید.
ماده 7- دولت موظف است اماکن خاصی را برای نگهداری امانی کالاهای مورد نیاز جهت تعمیر و تجهیز ناوگانهای تجاری دریایی و هوایی کشور اختصاص دهد.
تبصره 1- ترانزیت کالاهای موضوع این ماده از یک مبادی به مبدأ دیگر، با رعایت مقررات مربوط به ترانزیت مجاز میباشد.
تبصره 2- اینگونهکالاها از شمول پرداخت حقوقگمرکی وسود بازرگانی وهرگونـه عـوارض معـاف میباشند.
تبصره 3- آن قسمت از نیازمندیهای ناوگانهای یادشده که از داخل کشور قابل تأمین باشد، از هر گونه تعهد و اخذ مجوزهای صادراتی معاف می باشد.
ماده 8- واردکنندگان کالاهای مختلف اعم از دولتی و غیردولتی جهت اخذ مجوز ورود و ثبت سفارش باید منحصراً به وزارت بازرگانی مراجعه نمایند.
تبصره 1- موافقت با ورود کالا، مجوز ترخیص نیز تلقی شده و نیاز به اخذ مجوز جداگانه نیست.
تبصره 2- خانوارهای مرزنشین یا شرکتهای تعاونی آنها، ملوانان، پیله وران وکارکنان شناورهاکه اقدام به ورود کالا جهت مصرف شخصی خود مینمایند از موضوع این ماده مستثنی میباشند.
ماده 9- بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران وگمرک ایران موظفند آمار ثبت سفارشگشایش شده و ترخیص کالا را حداکثر هر سه ماه یکبار به وزارت بازرگانی و سایر ارگانهای ذیربط و اتاق ارسال دارند.
ماده 10-* دولت موظف است در آیین نامه اجرایی نکات ذیل را در خصوص مبادلات مرزی مشخص نماید:
1- نقاط یا اعماقی از حاشیه های مرزی که ساکنین آنها مجاز به مبادلات مرزی هستند.
2- نوع و مقدار کالاهای قابل صدور و ورود توسط خانوارهای مرزنشین یا شرکتهای تعاونی آنها،کارگران ایرانی شاغل مجاز در خارج، پیلهوران مرزنشین، ملوانان و کارکنان شناورهایی که بین سواحل جمهوری اسلامی ایران و سایر کشورها در تردد هستند.
3- شرایطی که اشخاص و گروههای یادشده باید داشته باشند.
4- شرایط صدور و ورود کالا و انجام تعهدات.
تبصره1 – کالاهای قابل ورود که خانوارهای مرزنشین یا شرکتهای تعاونی آنان و کارکنان شناورها برای مصارف شخصی خود واردکشور مینمایند، با تصویب هیأت وزیران در مـورد ارزاق عمـومی از پرداخـت سی درصد(30%) تا حداکثر معادل صد درصد (100%) حقوق گمرکی و سودبازرگانی متعلقه و در مورد لوازم خانگی از پرداخت حداکثر تا معادل پنجاه درصد (50%) حقوق گمرکی و سود بازرگانی متعلـقه معـاف میباشند.
تبصره 2- کارگران و ایرانیان شاغل مجاز در خارج ازکشور میتوانند ماشین آلات صنعتی، ابزار و مواد اولیه مورد نیازکشور را با رعایت میزان و استفاده از معافیت درصدی از سودبازرگانی که متفقاً توسط وزارت بازرگانی، وزارتکارو امور اجتماعی و وزارتخانه صنعتی ذیربط تعیین و به تصویب هیأت وزیران میرسد، وارد نمایند.
ماده 11- * به دولت اختیار داده میشود در هریک از مناطق مرزی که ایجاد بازارچه مرزی را مفید تشخیص میدهد با رعایت اولویت نظیر استعداد محلی،ضرورت اشتغال و توسعه روابط تجاری با کشور همسایه نسبت به ایجاد آن اقدام نماید.
ماده 12- واردات قبل از صادرات مواد و کالاهای مورد مصرف در تولید، تکمیل، آمادهسازی و بستهبندی کالاهای صادراتی به صورت ورود موقت با ارایه تعهد یا سفته معتبر به گمرک از پرداختکلیه وجوه متعلقه به واردات، جز آنچهکه جنبه هزینه یاکارمزد دارد، معاف است.
تبصره 1- چنانچهکالای ساخته شده از مواد وکالاهای وارداتی موضوع این ماده ظرف مهلت تعیین شده صادر نشود، گمرک موظف است وارد کننده را جهت استیفای حقوق دولت تحت تعقیب قرار دهد.
تبصره 2- کالاهای موضوع این ماده از کسب مجوزهای مقرر در جدول ضمیمه مقررات صادرات و واردات معاف میباشند.
تبصره 3- واردکننده شخصاً ملزم به صادرات نبوده بلکه صادرات آن با ارایه پروانهگمرکی آن برای رفع تعهدکافی است.
ماده 13 – کلیهکالاهای صادراتیکشور (به استثنای نفت خام و فرآوردههای پایین دستی آنکه تابع مقررات خاص خود است) از هرگونه تعهد یا پیمان ارزی معاف میباشند.
ماده 14 – مابه التفاوت اخذشده توسط سازمان حمایت مصرفکنندگان و تولیدکنندگان وکلیه وجوه دریافتیگمرک، به استثنای آنچه که جنبه هزینه وکارمزد دارد، در رابطه با کالاها، مواد، اجزاء و قطعات خارجی مورد مصرف در ساخت، تکمیل، آمادهسازی و بستهبندی کالاهای صادراتی براساس دستورالعملیکه در آییننامه مشخص میشود، به صادرکننده مسترد میگردد.
تبصره 1- درصورتیکه اختلاف بین صادرکننده و گمرک وجود داشته باشد، موضوع در کمیسیونی مرکب از نمایندگان وزارت بازرگانی، اتاق، وزارتخانه ذیربط،گمرک ایران و مرکز توسعه صادرات مطرح و تصمیم نهایی اتخاذ میشود.
تبصره 2- وزارت اقتصاد و دارایی موظف است حساب متمرکزی به نام سازمان حمایت مصرفکنندگان و تولید کنندگان و گمرک ایران جهت تأمین وجوه پرداختی موضوع این ماده افتتاح و در صورت ارایه پروانه صادراتی و یا فیش پرداخت سازمان مزبور با تأیید مؤسسات فوق الذکر نسبت به استرداد وجوه مذکور اقدام نماید.
تبصره 3- در مورد مواد و کالاهای وارداتی مورد مصرف در ساختکالاهای صادراتیکه به صورت قطعی ازگمرک ترخیص شده باشد، وجوه پرداخت شده بابت واردات قطعی پس از صدور محصول به مأخذ زمان صدور قابل استرداد میباشد.
تبصره 4 – در صورتی که کالاهای مورد مصرف در ساخت اقلام صادراتی، تولید داخلی بوده، ولی مواد آن از خارج وارد شده باشد وجوه پرداختی برای مواد مزبور قابل استرداد میباشد.
تبصره 5 – چنانچه کالای تولید داخلی به سازمانها و اشخاصی که در رابطه با واردات کالای مشابه خارجی معافیت دارند فروخته شود، وجوه پرداختی برای ورود کالاها و مواد، اجزاء و قطعات آن طبق مقررات این ماده به تولیدکننده قابل استرداد میباشد.
ماده 15 – * وزارتخانههای بازرگانی و امور اقتصادی و دارایی موظفند ضمن عنایت به حمایت از تولیدات داخلی به منظور سادهکردن محاسبات مربوط به مبالغ دریافتی ازکالاهای وارداتی از قبیل سود بازرگانی، عوارض گمرکی، مابه التفاوت سازمان حمایت مصرفکنندگان و تولیدکنندگان، حق ثبت سفارش، حق انحصار، عوارض شهرداری، عوارض شهرداری محل (تعاون)، عوارض هلال احمر، عوارض آسفالت، عوارض هوایی، عوارض بندری، عوارض بهداری و غیره به استثنای مبالغی که به عنوان حقوق گمرکی، هزینه یا کارمزد دریافت میشود در مورد هرکدام از ردیفهای تعرفه گمرکی با مأخذ مناسب در مجموع تحت عنوان «سود بازرگانی» تعیین و جهت وصول به گمرک جمهوری اسلامی ایران ابلاغ نمایند.
ماده 16 – چگونگی بررسی قیمت کالاهای وارداتی جهت ثبت سفارش در آیین نامه اجرایی که به تصویب هیأت وزیران می رسد, مشخص میشود.
ماده 17 – مسافری که وارد کشور میشود، علاوه بر وسایل شخصی میتواند تا سقف مصوب هیأت وزیران با معافیت از حقوقگمرکی و سودبازرگانیکالا وارد نماید، ترخیصکالاهای موضوع این ماده به شرط غیر تجاری بودن آن بلامانع است.
تبصره 1 – فهرست کالای همراه مسافر توسط وزارت بازرگانی تهیه و اعلام میگردد.
تبصره 2 – مقررات این ماده شامل مسافرین ورودی مناطق آزاد نیز میباشد.
تبصره 3 – مسافریکه ازکشور خارج میشود (اعم از اتباع ایرانی و خارجی) علاوه بـر وسایـل شخصـی خـود، میتواند مصنوعات و محصولات داخلی را بدون سقف به شرط اینکه جنبه تجاری پیدا نکند و کالاهای خارجی را تا سقف ارزشی مزبور در این ماده از کشور خارج نماید.
ماده 18 – وضع و اخذ هر گونه عوارض از اقلام و کالاهای صادراتی به وسیله مقامات استانی و محلی ممنوع بوده و مرتکبین، بعنوان تخلف قانونی تحت پیگرد قرار میگیرند.
ماده 19 – دولت میتواند همه ساله وجوهی را تحت عنوان تشویق صادرات در بودجه سنواتی منظور و بصورت کمک سود تسهیلات پرداختی بنا به پیشنهاد وزارت بازرگانی و تصویب هیأت وزیران به صادرکنندگان پرداخت نماید.
ماده 20 –* دولت مکلف است از ابتدای سال 1373 از واردکنندگان بخش های غیردولتیکه بصورت تجاری کالا وارد می نمایند، برابر یک درصد (1%) از مجموع وجوه دریافتی بابت حقوق گمرکی و سود بازرگانی کلیه کالاهای وارداتی را علاوه بر حقوق گمرکی و سود بازرگانی مقرر به عنوان عوارض ویژه دریافت و به حساب درآمد عمومی کشور واریز نماید. همه ساله معادل صد درصد (100%) مبالغی که از این بابت به حساب درآمد عمومی کشور واریز میگردد، از محل اعتباری که به همین منظور در قانون بودجه هر سال پیش بینی میشود، با تصویب هیأت وزیران در اختیار دستگاههای اجرایی ذیربط قرار خواهد گرفت تا بر اساس آیین نامه اجرایی این قانون جهت تشویق و توسعه صادرات کالاهای غیر نفـتی و همچنـین راه اندازی صندوق تضمین صادرات، آموزش و تبلیغات بازرگانی به مصرف برسانند.
ماده 21 – هیأت وزیران موظف است به منظور حمایت از تولیدکنندگان داخلی و تنظیم سیاست بازرگانی کشور، ضمن رعایت حال مصرف کنندگان, ظرف مدت دوماه از تاریخ تصویب این قانون نسبت به تهیه لایحه قانونی حقوق گمرکی کالاهای وارداتی و همچنین اصلاح ماده 37 قانون امور گمرکی و تسلیم آن به مجلس شورای اسلامی جهت تصویب اقدام نماید.
ماده 22 – وزارت بازرگانی موظف است به منظور حفظ و صیانت فرش ایران و ایجاد زمینه مناسب برای حمایت از آن در بازارهای جهانی از صدور فرشهای صادراتی از 30 رج به بالا بدون شناسنامه از تاریخ 1/1/1374 جلوگیری به عمل آورد. اتاق های بازرگانی و صنایع و معادن از تاریخ فوق بنا به درخواست صادرکننده، به صدور شناسنامه بطور الزامی و تا تاریخ مزبور به صورت تشویقی اقدام خواهند نمود.
ماده 23 – وزارت بازرگانی موظف است ظرف یک ماه از تاریخ ابلاغ این قانون نسبت به تهیه آیین نامه اجرایی آن اقدام و به تصویب هیأت وزیران برساند.
ماده 24 – وزارت بازرگانی مسئول حسن اجرای این قانون و آیین نامههای اجرایی آن میباشد.
قانون فوق مشتمل بر بیست و چهار ماده و بیست و پنج تبصره در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ چهارم مهرماه یکهزاروسیصدوهفتادو دو مجلس شورای اسلامی تصویب و درتاریخ 11/7/1372 به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
ضمائم بخش مرتبط با مواد (10) و (11)
قانون مقررات صادرات و واردات
قانون ساماندهی مبادلات مرزی مصوب 6/7/1384 مجلس شورای اسلامی
ماده 1 – مبادله مرزی عبارت است از خرید و فروش کالا توسط ساکنان مناطق مرزی و تعاونیهای مرزنشین دارای مجوز، پیلهوران، بازارچههای مرزی، ملوانان، خدمه و کارکنان شناورهای دارای حداکثر 500 تن ظرفیت در حجم و نوع مشخص و در سقف تعیین شده وزارت بازرگانی.
ماده 2 – محدوده جغرافیایی مربوط به مبادلات مرزی کشور و تغییرات آن، تعریف مرزنشینی و نحوه احراز آن به موجب ماده (10) قانون مقررات صادرات و واردات مصوب 4/7/1372 خواهد بود.
ماده 3 – پیلهور عبارت است از شخص ساکن مناطق مرزی با حداقل سه سال سابقه سکونت مستمر که دارای کارت پیلهوری صادره از سازمان بازرگانی استان و اهلیت مندرج در ماده (211) قانون مدنی است.
ماده 4 – بازارچه مرزی محوطهای محصور واقع در نقاط مرزی است که مطابق با استانداردهای تعیین شده توسط دولت، به صورت مستقل یا در قالب تفاهمنامه منعقد شده بین جمهوری اسلامی ایران و کشورهای همجوار تأسیس میشود و در آنجا با حضور نماینده گمرک، تشریفات ترخیص کالای مجاز برای مبادلات مرزی صورت میگیرد. مرزنشینان میتوانند کالاها و محصولات مجاز را با رعایت مواد این قانون در بازارچههای مشترک مرزی استان مبادله نمایند.
ماده 5 – در هر استان مرزی، شورای ساماندهی مبادلات مرزی متشکل از استاندار یا یکی از معاونین ذیربط وی به عنوان رئیس و رئیس سازمانهای بازرگانی، صنایع و معادن، جهادکشاورزی، ادارههای کل اطلاعات، تعاون، تعزیرات حکومتی، گمرک، فرماندهی نیروی انتظامی استان، دادستان و نماینده اتحادیهشرکتهای تعاونی مرزنشینان تشکیل خواهد شد.
این شورا بر حسن عملکرد و اجرای تصمیمات و خط مشیهای دولت در بازارچههای مرزی استان نظارت میکند. رئیس سازمان بازرگانی استان، دبیر شورا خواهد بود.
تبصره 1 – عزل و نصب مدیر بازارچه مرزی با حکم رئیس کل گمرک خواهد بود.
تبصره 2 – وزارت امور اقتصادی و دارایی میتواند حسب نیاز، گمرکات قدیمی را بازسازی کرده یا گمرکات تخصصی ایجاد نموده و اعتبار مورد نیاز آن را در بودجههای سالانه پیشبینی نماید.
ماده 6 – ارزش کل کالاهای قابل مبادله در مناطق مرزی تعیین شده موضوع این قانون، متناسب با وضعیت اجتماعی، اقتصادی و تعداد ساکنان مرزنشین محدودههای مرزی، توسط دولت تعیین خواهد شد. این میزان برای کل کشور هر ساله معادل سه درصد (3%) کل واردات کشور به مأخذ سال قبل تعیین میگردد که باید در مقابل سه درصد (3%) صادرات کالاهای غیرنفتی به مأخذ سال قبل انجام گیرد.
تبصره 1 – صادرات در مقابل واردات در مناطق مرزی مشمول سقف تعیین شده برای همان مرز میگردد.
تبصره 2 – کالاهای قابل ورود همراه ملوانان و کارکنان شناورها که برای مصرف شخصی وارد کشور میشود با تصویب هیأت وزیران در مورد ارزاق عمومی از سی درصد (30%) تا صد درصد (100%) و در مورد لوازم خانگی حداکثر تا معادل پنجاه درصد (50%) از پرداخت حقوق ورودی معاف میباشند.
تبصره 3 – وزارت بازرگانی میتواند جهت توسعه صادرات در مناطق مرزی برای کالاهای صادراتی که تشریفات گمرکی را طی کرده باشند، مشوقهای لازم از جمله جایزه صادراتی وضع نماید.
ماده 7 – فهرست و میزان اقلام قابل ورود در اجرای این قانون به هر منطقه مرزی، تا سقف کل ارزش تعیین شده توسط وزارت بازرگانی، تعیین و اعلام میگردد. کنترل سقف واردات برعهده گمرک است.
تبصره 1 – وارد کردن هدیه و سوغات توسط مرزنشینان در حد کالاهای تعیین شده سالی یک بار مجاز است. هدیه و سوغات وارده تابع ماده (39) آییننامه اجرایی قانون مقررات صادرات و واردات سال 1384 است.
تبصره 2 – واگذاری و فروش سهمیه و توکیل به غیر، صرفاً به تعاونیهای مرزنشین مجاز و به غیر آنها ممنوع میباشد.
ماده 8 – سقف اقلام قابل ورود در اجرای این قانون که شامل بخشی از مصارف معیشتی و نیازهای مرزنشینان است و توسط وزارت بازرگانی تعیین میگردد، مشمول تخفیف حقوق ورودی برای کالاهای خوراکی (ارزاق عمومی) تا صددرصد (100%) و برای کالاهای غیرخوراکی تا پنجاه درصد (50%) متناسب با محرومیت منطقه پس از تصویب هیأت وزیران خواهد بود.
تبصره 1 – در ورود این کالاها، رعایت قوانین و مقررات بهداشتی و قرنطینهای الزامی است.
تبصره 2 – واردات کالاهای موضوع این قانون، مشمول هیچ نوع عوارض و اخذ مابهالتفاوت نمیشود.
ماده 9 – خرید و فروش کالاهای وارداتی در استانهای مرزی به صورت خردهفروشی با رعایت ماده (4) این قانون مجاز است. خروج کالاهای مذکور از استانهای مرزی به سایر نقاط کشور فراتر از سقف تعیین شده در ماده (8) این قانون به صورت تجمیعی و تجاری با تأیید شورای ساماندهی مبادلات مرزی استان و پرداخت مبالغ ناشی از معافیتهای مقرر در این قانون صورت میگیرد.
ماده 10 – توزیع سهمیه وارداتی استان بین مرزنشینان و تعاونیهای مرزنشین دارای مجوز و دارندگان کارت پیلهوری، متناسب با ظرفیتها و توانایی عاملان اجرایی مذکور در ارائه خدمات به مرزنشینان توسط شورای ساماندهی مبادلات مرزی استان صورت خواهد گرفت.
تبصره – وزارت تعاون در چارچوب قانون بخش تعاونی اقتصاد جمهوری اسلامی ایران بر فعالیتهای شرکتهای تعاونی مرزنشین نظارت میکند و اداره کل تعاون استان هرگونه تخلف را به شورای ساماندهی مبادلات مرزی استان اعلام خواهد کرد.
ماده 11 – از زمان اعلام فهرست جدید کالاهای قابل ورود و میزان معافیت آنها به استانهایی که مشمول این قانون هستند، کلیه قوانین و مقررات مغایر به استثنای معافیتهای گمرکی قانونی در مورد بنادر خرمشهر، آبادان و چوبیده لغو میگردد. بازارچههای مرزی فعلی تا وقتی که دولت تشخیص دهد میتوانند مطابق این قانون فعالیت نمایند.
ماده 12 – آییننامه اجرایی این قانون حداکثر ظرف مدت سه ماه از تاریخ تصویب توسط وزارت بازرگانی و با همکاری وزارتخانههای امور اقتصادی و دارایی، تعاون و کشور تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.
قانون فوق مشتمل بر دوازده ماده و ده تبصره در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ ششم مهرماه یکهزار و سیصد و هشتاد و چهار مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 20/7/1384 به تأیید شورای نگهبان رسید.
غلامعلی حداد عادل – رئیس مجلس شورای اسلامی
* – طبق قانون ساماندهی مبادلات مرزی مصوب 6/7/1384 مجلس شورای اسلامی مفاد این مواد اصلاح و تکمیل گردیده است. متن این قانون در قسمت ضمائم این بخش آورده شده است.
* – طبق قانون اصلاح موادی از قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران و چگونگی برقراری و وصول عوارضو سایر وجوه از تولیدکنندگان کالا و ارائهدهندگان خدمات وکالاهای وارداتی مفاد این ماده نسخ ضمنی شده است.
* – طبق قانون اصلاح موادی از قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران و چگونگی برقراری و وصول عوارض و سایر وجوه از تولیدکنندگان کالا و ارائهدهندگان خدمات و کالاهای وارداتی مفاد این ماده نسخ ضمنی شده است.